Εργαστήριο Φεβρουαρίου: Κοινωνικές Ιστορίες
Η προσπάθεια κοινωνικοποίησης των παιδιών είναι καταλυτική για να μπορέσει το παιδί να γίνει μέλος της κοινωνίας (Καλύβα, 2005). Σύμφωνα με τους Simpson & Regan (1998), πολλές ήταν οι προσεγγίσεις που εργάστηκαν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών τυπικής ανάπτυξης αλλά και παιδιών με αυτισμό.
Μία από αυτές τις προσεγγίσεις με την οποία θα ασχοληθούμε , και που συνεισφέρει στις προσπάθειες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών είναι η προσέγγιση των κοινωνικών ιστοριών. Οι κοινωνικές ιστορίες δίνουν μία περιγραφή για μία κοινωνική κατάσταση που αντιμετωπίζεται ως δυσκολία από το παιδί και ταυτόχρονα συμβουλεύει και παρέχει οδηγίες στα παιδιά πώς να εκδηλώνουν τις κατάλληλες κοινωνικές αντιδράσεις. Οι ιστορίες αυτές, συμβάλλουν στην πληροφόρηση, καθοδήγηση, υποστήριξη και εύρεση τρόπων που να μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά στη διόρθωση μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς.
Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι το κάθε παιδί έχει διαφορετικές ανάγκες και συνεπώς και χαρακτηριστικά γι αυτό και οι κοινωνικές ιστορίες ασχολούνται με εξατομικευμένες υποθέσεις και με ποικίλα θέματα. Στόχος κάθε ιστορίας είναι να διδαχθούν τα παιδιά κοινωνικές δεξιότητες, ακαδημαϊκές δεξιότητες, να μάθουν τρόπους αντιμετώπισης κοινωνικών καταστάσεων, να μάθουν τρόπους συμπεριφοράς, διαχωρίζοντας τις ακατάλληλες συμπεριφορές και να βάλουν στο πρόγραμμά τους καινούρια δεδομένα που να σχετίζονται με την καθημερινή τους ζωή. Η δομή των κοινωνικών ιστοριών συνίσταται στην υιοθέτηση τριών ειδών προτάσεων δηλαδή τις περιγραφικές, τις καθοδηγητικές και τις προτάσεις που εκφράζουν τις συναισθηματικές καταστάσεις του ανθρώπου και τα πιστεύω του (Gray& Garard,1993).
